[zaloguj się]
[pdf]

OBUMARCIE (1) sb n

Fleksja

L sg obumarciu.

Sł stp brak, Cn s.v. ożyły, Linde w objaśnieniu s.v. obumrzeć.

Ustanie funkcji ożywiającej [czego]: w onych duſzach mieſzkáiących w onym morze [w czasie moru] kreẃ poſpolicie zblednie á obumrze/ że bárzo márnie zdycháć muſzą w onym zákáżeniu iego á w onym obumárciu krwie ſwoiey [et factus est sanguis tanquam mortui et omnis anima vivens mortua est in mari Vulg Ap 16/3]. RejAp 132v.

Cf OBUMRZEĆ

JR