[zaloguj się]
[pdf]

2. OCIEC (8) vb pf

o jasne; w inf oraz w part e pochylone, w pozostałych formach e jasne.

Fleksja
inf ociéc
praet
sg pl
3 f ociekłå m an
n subst ociekły

inf ociéc (1). ◊ fut 3 sg ociecze (2). ◊ 3 pl ocieką (2). ◊ praet 3 sg f ociekłå (1). ◊ 3 pl subst ociekły (1). ◊ part praet act ociékszy(1).

Sł stp notuje, Cn s.v. ocieka co, Linde XVIII w.

1. Spuchnąć, nabrzmieć; może też: zaropieć (6): brodę iego tak barzo targali/ aże ſie iego zęby poruſſyly/ ij vſta ociekly OpecŻyw 107v.

ociec komu, czemu (żywotne) (4): Hydrocele, [...] Niemoc gdy komu moſzenká ocieką Mącz 160b; weźmiſz dwá rzemieniá zwięż mu [koniowi] nogę nád krſzczycámi iednym/ á drugim pod nimi/ á thák mocno śćięgni/ iż mu nogá oćiecze/ thedy guzy krſzczyc nábiegną SienLek 182v, 172, 184.

ociec czym (1): drugi tak wilgotnośći złych będźie pełen/ iż ſye odąwſzy/ [...] kroſtámi/ albo ropą zgniłą/ oćiékſzy/ tám [w cieplicach] wyſuſzy Oczko 25v.

Szereg: »ociec albo spuchnąć« (1): Gdy Koniowi brzuch oćiecze álbo też ſpuchnie weźmiſz ſurowé prządźiono konopné/ vwarz ié w zoléch [!]/ tákże mu ná brzuch ſpuchły ćiepło przyłóż SienLek 172.
2. Wyciec, wypłynąć (2): Defluere – Zcziec, oczięc. Calep 297a.
Zwrot: »ociec [z czego] strumieniem [na co]« (1): ociekła krew dla wielkiégo vbiciá z iego ciała ſwiętégo/ ſtrumieniem na ziemię OpecŻyw [127].

Synonimy: 1. napuchnąć, spuchnąć.

Formacje współrdzenne cf CIEC.

Cſ OCIECZENIE, OCIEKŁY

KW