[zaloguj się]
[pdf]

ROZGNIWAĆ SIĘ (1) vb impf

o oraz a jasne.

Fleksja
inf rozgniwać się
indicativus
praes
sg
3 rozgniwå się

[inf rozgniwać się.] ◊ praes 3 sg rozgniwå się.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (te same przykłady) s.v. rozgnić się.

Zaczynać gnić, psuć się:
a. O ranie: ropieć, zaogniać się:
Szereg: »ropić się albo rozgniwać«: Ulcus putrescit, Wrzód ſie ropi/ álbo rozgniwa. Mącz 333d.
b. [O odchodach zwierzęcych: fermentować: Cżyſty ieſt gnoy wſzytkich ptakow/ y źwierząt cżwornogich máło nie wſzytkich ktory dopiero pocżyna ſię rozgniwáć á ieſzcże go ćiepło przyrodzone nie opuśćiło Cresc 1571 659 (Linde s.v. rozgnić się).
Szereg: »rozgniwać się i bucznieć«: bowiem táki gnoy iuż nic niepomocen bywa/ ale ma być táki coby dopiero práwie pocżynał rozgniwáć śię y bucżnieć/ á táki nalepſzy ktory zagnoiwſzy śię pocżyna ſwą wilgość przyrodzoną/ iákoby pot ná wierzch vkázowáć. Cresc 1571 76 (Linde s.v. rozgnić się).]

Synonim: a. rozropiać się.

Formacje współrdzenne cf GNIĆ (Errata).

MN