[zaloguj się]
[pdf]

ROZGNOIĆ (1) vb pf

Oba o jasne.

Fleksja
inf rozgnoić

inf rozgnoić. ◊ [fut 3 pl rozgnoją.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

1. Spowodować ropienie, zaognić: [Que dolores eius non modo nullis fouerent remedijs. verum dulcibus insuper alerent venenis. {(Nyethylko zalyeczą ale theſz roſzgnoyą)} Glosy III 24/3.]

rozgnoić co: Emargino, significat crustas et pulvillos et margines ulcerum adimere, Ropić/ Rozgnoyić á rozſzerzyć wrzód álbo ranę też wycziśćyć. Mącz 102a.

2. [Zgnić: rozgnoicz computresco ReuchlinBartBydg Nv.]

Formacje współrdzenne cf GNOIĆ.

Cf [ROZGNOJENIE], [ROZGNOJONY]

MN