[zaloguj się]
[pdf]

OCUCAĆ SIĘ (2) vb impf

o jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 ocucåm się
3 ocucå się ocucają się

praes 1 sg ocucåm się (1). ◊ 3 sg ocucå się (1). ◊ [3 pl ocucają się.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu s.v. ocknąć.

Budzić się ze snu; evigilare Calep, Cn; exsurgere PolAnt; expergisci Cn (2): Calep 377a; [Ocucam ſię/ et ocucę/ Evigilo, expergiscor. Volck Ooo].
[Zwrot: »z snu się ocucać«: Bo iáko ſię z twárdego ſnu ludźie ocucáią: [...] ták też zmárli/ choć po długim cżaśie/ będą obudzeni PlutBBud B2.]
Przen: Opamiętywać się z silnej emocji (1): vmyſł iego fráſuie ſię myſleniem w ſpániu [...] iákoby tego ktory vćieka przed bitwą/ á ocuca ſię cżáſu wybáwienia ſwego/ dziwuiąc ſię prożnemu ſtráchowi. BudBib Eccli 40/7.

Synonimy: budzić się, ockniewać się.

Formacje współrdzenne cf OCUCIĆ.

Cf OCUCAĆ

DD