[zaloguj się]
[pdf]

OCZAROWANY (3) part praet pass pf

Oba o oraz oba a jasne.

Fleksja
sg
mNoczarowany
pl
A subst oczarowané

sg m N oczarowany (1). ◊ pl A subst oczarowané (2); [-é], -(e) (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w. s.v. oczarować.

Który uległ działaniu czarów, zaczarowany; cantatus, decantatus, delinitus, excantatus, incantatus, larvatus, obcantatus Cn (3): Fascinans – Oczarowany. Calep 409a.
a. W funkcji rzeczownika (2):

[W porównaniu: Którégo to vczćiwégo piękność/ iáko ſłonecznych promieniów iáſność/ gdy nas okryie/ záraz iáko oczarowáné zá ſobą wiedźie. SenekaGórn 200.]

Szereg: »opętany albo oczarowany« (2): [Modlitwa] Zá opętáne álbo ocżárowáne. LatHar 624, Aaa5.

Cf OCZAROWAĆ

DD