[zaloguj się]

ROZGORZAŁY (1) part praet act

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
sg
f Arozgorzałą n Arozgorzałé
pl
A m pers rozgorzał(e)
subst rozgorzałé

sg f A rozgorzałą.[n A rozgorzałé.pl A m pers rozgorzał(e). subst rozgorzałé.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVIIXVIII w. s.v. rozgorzeć się.

1. Rozpalony: Ras panew rozgorzáłą/ gołą ręką zwielkiego ogniá/ bez ſzkody ſwey wyięłá. SkarŻyw 161.
[Przen:

W przeciwstawieniu: »zaziemniały ... rozgorzały«: podpalaſz za zÿemnÿale, nasz czÿnÿsz roſgorzale ognÿem ducha szwÿethego TekstyPol 36/149.

Wyrażenie: »rozgorzały ogniem«: TekstyPol 36/149cf W przeciwstawieniu.]
2. [Który jest w chorobowym stanie zapalnym: Rádzą drudzy w wánnie wody źimnéy często śiádáć, á ták meaty oné rozgorzáłé, otworzoné, á humory rośćiekłé záwrzéć, á powśćiągnąć OczkoPrzymiot 332, 317.]

Cf ROZGORZEĆ SIĘ

MN