[zaloguj się]
[pdf]

ROZGRADZAĆ (4) vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); pierwsze a pochylone, drugie jasne.

Fleksja
inf rozgrådzać
indicativus
praes
sg pl
1 rozgrådzåm
2 rozgrådzåcie
3 rozgrådzå

inf rozgrådzać (1). ◊ praes 1 sg rozgrådzåm (1). ◊ 3 sg rozgrådzå (1). ◊ 2 pl rozgrådzåcie (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (trzy z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.

Niszczyć, burzyć; dissaepire Calep, Cn; dissipare PolAnt [co] (4): Dissepio, Quod septum erat dirimo et disiicio – Rozgradząm. Calep 332b.
[Przen:
Szereg: »rozgradzać abo rozwięzować«: A tak obacż to/ ieſli by ći dobrze cżynili/ ktorzyby by ſprawy koſcielne [tj. spowiedź] rozgradzać abo rozwięzować chcieli RejKat 64v.]
a. Burzyć ogrodzenie (3): [Ten ktory doł kopa/ ſámże weń wpadnie/ á ktory rozgradza płot vkąśi go wąż. BibRadz Eccle 10/8 (Linde).]
Przen (nawiązanie do biblijnej przypowieści o winnicy Is 5/1-7) (3): Pan Bog chce rozgrodzić ábo cżęſto rozgradza w gniewie ſwoim/ tę winnicę ſwoię. RejPos 60v; Iákoż ſie tedy nie lękacie tego Páná ſwego/ ktory was przeklina/ iż ták puſtoſzycie á rozgradzacie thę ſwiętą winnicżkę iego? RejPos 184, 198.

Formacje współrdzenne cf GRODZIĆ.

MN