[zaloguj się]
[pdf]

ROZGRANICZONY (4) part praet pass pf

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
sg
nNrozgraniczoné
pl
N subst rozgraniczoné
A m pers rozgraniczoné

sg n N rozgraniczoné (2). ◊ pl N subst rozgraniczoné (1). ◊ A m pers rozgraniczoné (1).

Sł stp s.v. rozgraniczyć, Cn brak, Linde XVII w. s.v. rozgraniczyć.

Rozdzielony (4):

W przeciwstawieniu: »rozgraniczony ... złączony« (1): BiałKat 111 cf Szereg.

Szereg: »rozny i rozgraniczony« (1): Tákieć vnum między Oycem/ Synem/ y Duchem świętym ten to wyżſzéy námienióny Kácérż powiádał być/ kłádąc trzy Bogi/ iáko troie ludźi od śiebie rózné/ y rozgrániczoné/ iednym Bostwem tylo złączoné BiałKat 111.
a. O granicach między posiadłościami (3): áż do końcá té Woiewództwá rozgrániczoné bydź máią SarnStat 1185.
Szereg: »rozdzielony i rozgraniczony« (2): [dobra te osiędzie] ták ſzéroko/ długo/ y wokrąg: iáko rzeczoné dobrá albo dźiedźictwo wśi N. wſwych gránicách y miedzách zſtárádawná ieſt roźdźieloné/ y rozgrániczoné [distincta et limitata JanStat 442] SarnStat 685 [idem] 1249.

Cf NIEROZGRANICZONY, ROZGRANICZYĆ

MN