[zaloguj się]
[pdf]

ROZGRANICZYĆ (7) vb pf

o oraz a jasne.

inf rozgraniczyć (5). ◊ fut 3 pl rozgraniczą (1). ◊ imp 3 sg niechåj rozgraniczy (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Wytyczyć granice między ziemiami lub posiadłościami [w tym: co (5)] (6): Luſtratorowie. Recuperatores. Iuſtitionarij. Wołyń, Podláſze rozgrániczą. SarnStat 846; Kommiſsarze wyſłáć mamy/ którzy powinni będą té tám grunty [województwo kijowskie i powiat możerski] rozgrániczyć. SarnStat 1029[idem 1185] 1185 [2 r.].

rozgraniczyć czym (2): A on [Bóg] nád wſſytkiem morzem w wielkiey mocnoſći vſtánowił ią [ziemię]/ á rozlicznemi rzekámi rozſkoſſnie płynącemi raczył rozgrániczyć ią. RejPs 34v.Cf Zwrot.

Zwrot: »rozgraniczyć granicami [z czym]« (1): któré dobrá ſwoié dźiedźiczné przerzeczony N. chce rozgrániczyć/ gránicámi [vult distinguere et dislimitare graniciebus JanStat 415]/ y znáki gránicznémi z dobry N. ſzláchetnégo N. dźiedźicznémi SarnStat 462.
2. Oddzielić [kogo] (1): Przeto ieſli żonę do poſługi przywiózł/ niechay ią łóżko rozgrániczy Oczko 28.

Formacje współrdzenne cf GRANICZYĆ.

Cf ROZGRANICZENIE, ROZGRANICZONY

MN