[zaloguj się]
[pdf]

ROZGRODZIĆ (5) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w roz- oraz grodzić).

Fleksja
inf rozgrodzić
praet
sg
2 m -ś rozgrodził

inf rozgrodzić (2). ◊ fut 1 sg rozgrodzę (1). ◊ 3 sg rozgrodzi (1). ◊ praet 2 sg m -ś rozgrodził (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Zburzyć ogrodzenie; przen (nawiązanie do biblijnej przypowieści o winnicy Is 5/1-7) [co] (5): A ták tyć ſą przycżyny/ iż Pan Bog chce rozgrodzić ábo cżęſto rozgradza w gniewie ſwoim/ tę winnicę ſwoię. RejPos 60v; RejZwierc [193].
Zwrot: »rozgrodzić płoty« (3): Czmużeś tedy teraz opuſćił ták chędogą ſpráwę ſwoię/ á práẃieś rozgrodził płoty iey iż nietylko człowiek/ ále y dzikie zwierzętá ſnadnie korzenie iey mogą wyniſćić. RejPs 120v; A coż ieſli przydzie nieprzyiaciel á rozgrodzi płoty około tey winnicżki á około tey owcżarniey moiey RejPos 123; ArtKanc K5v.

Formacje współrdzenne cf GRODZIĆ.

Cf ROZGRODZENIE

MN