[zaloguj się]
[pdf]

ODDAJĄCY (4) part praes act

o oraz a jasne.

Fleksja
sg
mNoddający
Goddając(e)go
pl
N m pers oddający

sg m N oddający (2). ◊ G oddając(e)go (1). ◊ pl N m pers oddający (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. oddać.

1. Czyniący komuś coś w zamian, odpłacający [co komu] (2):
Wyrażenia: »oddający zapłatę [według czego]« (1): Ieſt ſędzim wſzytkiego świátá/ oddáiący káżdemu zapłátę według zaſług iego. WujNT Xxxxx3.

»złe za złe oddający« (1): Nie bywayćie v śiebie rozumnemi. Nikomu złego zá złe nie oddáiący [malum pro malo reddentes]. BudNT Rom 12/16.

2. Dokonujący ofiary rytualnej [co komu] (1): Co cżynimy przykłádem Dawidá Krolá/ zá rozlicżną łáſkę Páńſką/ kubek zbáwienny/ [...] Pánu Bogu oddáiącego [cf Ps 115/13]. LatHar 199.
3. Wywiązujący się z obowiązku (1): Incensus – Szacunku [= wymaganego prawem oszacowania majątku] nie oddaiący. Calep 518b.

Cf ODDAWAĆ, ODDAWAJĄCY

KW, MG