Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ODDAWAĆ SIĘ

Następne hasło: ODDAWAN »

ODDAWAJĄCY (4) part praes act

o prawdopodobnie jasne (tak w od-); -dåw- (3), -daw- (1); -dåw- Phil, LatHar,; -dåw- : -daw- BudBib (1:1); drugie a jasne.

Fleksja

sg
m	N	oddåwający
	G	oddåwając(e)go
	A	oddåwając(e)go
	L	oddåwającym

sg m N oddåwający (1). ◊ G oddåwając(e)go (1). ◊ A oddåwając(e)go (1). ◊ L oddåwającym (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Darowujący dobrowolnie na cele kultowe (1)
2. Odpłacający (1)
3. Czyniący, wyrządzający (2)

1. Darowujący dobrowolnie na cele kultowe [co komu] (1): Vcżynili [...] cáłopalenie vſtáwicżne/ [...] zá káżdego z chęći oddawáiące^go [spontanee offerenti] (co) Iehowie. BudBib 1.Esdr 3/5.

2. Odpłacający [komu] (1): Wołáć będę [...] do Bogá nagrádzáiącego mi (marg) wł: oddáwáiącego mi. (–). BudBib Ps 56/2[3].

3. Czyniący, wyrządzający [co komu] (2):

Wyrażenia: »oddawający powinność« = spełniający obowiązki wobec kogoś (1): ieſli w káżdym ſynu nieod[dawáiącym c]áłey powinnośći rodzicom ſwym/ go[dno to ieſt ſtr]ofowánia. Phil B.

»prośby oddawający« = proszący w modlitwie (1): Dániel/ zá lud Izráelſki prośby Pánu Bogu oddawáiący LatHar [+10]v.

Cf ODDAJĄCY, ODDAWAĆ

KW, MG