![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: ODECLIĆ | Następne hasło: ODEDRZEĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
ODECZCIĆ (1) vb pf
o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w ode-).
Fleksja
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 3 | m pers | by odeczcili |
| con praet | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 3 | m pers | by byli odeczcili |
con 3 pl m pers by odeczcili. ◊ [con praet 3 pl m pers by byli odeczcili.]
Sł stp, Cn, Linde brak.
Odwzajemnić się poczęstunkiem [komu]: Czymby vczćić ony goſćie Ktorzy ten obyczay wnoſſą Iadą choćia ich nieproſſą Y pan ich czáſem nieczeka Co nadáley precz vćieka Niedba by mu odeczćili By go iedno wlás puſćili RejRozpr H4v.
[Przen: Oddać uderzenie w zaczepce: Jeden dobry pan na to sie usadził, By sie na każdem zjeździe z kiem powadził, [...] Spierając tego niegołemi słowy, Pięść swą stuliwszy, mierzając do głowy [...]. Acz też tam często jemu równi byli, Co by mu byli prętko odeczcili Otwin(?)Erot 78.]
Formacje współrdzenne cf 1.CZCIĆ.
LWil