![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: [ROZGRZYŹĆ] | Następne hasło: ROZHOJNIĆ SIĘ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
ROZHOJNIĆ (1) vb pf
Oba o prawdopodobnie jasne (tak w roz- oraz hojny).
Fleksja
| inf | rozhojnić |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | rozhojnił |
[inf rozhojnić.] ◊ praet 3 sg m rozhojnił.
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).
Znaczenia
- 1. Hojnie obdarzyć
- 2. [Rozmnożyć]
1. Hojnie obdarzyć [kogo i co czym]:
Szereg: »opatrzyć a rozhojnić«: Bo bogáctwy/ obfitoſciámi/ opátrzył á rozhojnił ſtoł twoy/ y káżdego ſwego wiernego/ według ſwiętych obietnic ſwoich RejPos 341v.
2. [Rozmnożyć [co nad kim]:
Szereg: »rozszerzyć a rozhojnić«: á raczysz mie [Panie] obtoczyć ze wszech stron świętym miłosierdzim twoim, á rozliczne pociechy náde mną rozszerzyć á rozhojnić raczysz LubWiryd 52.]
Formacja współrdzenna: rozhojnić się.
MN