[zaloguj się]
[pdf]

ROZHOJNIĆ SIĘ (5) vb pf

sie (5), [się].

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w roz- oraz hojny).

Fleksja
inf rozhojnić się
praet
sg
3 m rozhojnił się
f rozhojniła się
conditionalis
pl
2 m pers by rozhojniliście się

[inf rozhojnić się.] ◊ fut 3 sg rozhojni się (3). ◊ praet 3 sg m rozhojnił się (1). f rozhojniła się (1). ◊ [con 2 pl m pers by rozhojniliście się].

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. rozhojnić.

1. Rozmnożyć się, powiększyć się (o abstraktach) (4): Bo ſie rozhoyni ſwięta ſpráwiedliwość iego [Boga]/ á vtrapyeni wybáwieni będą. LubPs Q3v; Ku wyętſſemu żalu memu ták ſie rozhojniłá/ Złość á potwarz ludzi pyſſnych ktora ná mye byłá LubPs bb2, dd3.

[rozhojnić się nad kim: ále jednák więtsze á hojniejsze pociechy á przyszłe rádości nád námi sie rozhojnić á okázáć muszą. LubWiryd 41.]

W porównaniu (1): Iáko gdy obfity deſſcż ná runo vpádnye/ Ták też twoye kroleſtwo [Panie] rozhoyni ſie ſnadnye LubPs Q4.

2. Zacząć mieć czegoś dużo (1):

[rozhojnić się w co: áby we wſzyſtkich rzeczach záwżdy wſzyſthek doſtátek máiąc/ rozhoyniliście ſię w każdy vczynek dobry [abundetis in omne opus bonum Vulg 2.Cor 9/8] PosPol n8.]

rozhojnić się w czym (1): Leop Os 10/1 cf Szereg.

Szereg: »rozhojnić a rozmnożyć się« (1): Podług mnoſtwá owocu ſwego rozmnożył [Izrael] ołtarze/ podług buynośći źiemie ſwoiey/ rozhoynił á rozmnożył ſie w Báłwániech [exuberavit simulacris]. Leop Os 10/1.

Formacja współrdzenna: rozhojnić.

MN