[zaloguj się]
[pdf]

[ODGANIANIE sb n

o prawdopodobnie jasne (tak w od-); pierwsze a pochylone, drugie jasne.

Fleksja
sg
D odganianiu
L odgånianiu

sg D odganianiu. ◊ L odgånianiu.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. odegnać.

Siłą lub groźbą zmuszanie do opuszczenia jakiegoś miejsca:
Wyrażenie: »odganianie czarta«: (marg) O odganiániu cżárthá przede krztem. (–) Ze potrzéba przede krzthem cżynić modlitwy ku odegnániu cżártá złego/ vcży Auguſtyn WizFałeczDucha C2v.
a. Odpędzanie zbrojne z jakiegoś terytorium; odpieranie:
Zwrot: »odganianie nieprzyjaciela [od czego]«: Mieſzcżánie theż ſámi/ y wſzeláką ſtrzelbą/ ábo bronią/ ktora ſię zeydźie ku odganiániu nieprzyiaćielá od murow/ y męſtwem/ y wiernośćią/ gotowi byli miáſtá bronić BarlBaz 182 (Linde s.v. odegnać).

Cf ODGANIAĆ]

FP