[zaloguj się]
[pdf]

ODGNIEWAĆ SIĘ (5) vb pf

Zawsze sie.

o, e oraz a jasne.

Fleksja
inf odgniewać się
praet
sg
3 m odgniewåł się

inf odgniewać się (2). ◊ fut 3 sg odgniewå się (1). ◊ praet 3 sg m odgniewåł się (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w.

Przestać się gniewać; amittere a. dimittere a. remittere iracundiam,frangere a. ponere a. missam facere iram, remollescere precibus, stomachum decoquere a. deiicere Cn (5): BierEz O4v; lecż wolę powoli/ Zárázem ſie odgniewáć/ niżli poniewoli. RejFig Aa7v; Cito ab eo haec ira abscedet, Odgniewa ſie wnet. Mącz 43d; Cum ille primus impetus deferuisset, Gdy ſie pirwſzi ſzturm vſpokoyił/ álbo/ gdy go zápálcziwość obeſzłá/ minęła/ gdy ſie odgniewał. Mącz 121b, 259d.

Formacje współrdzenne cf GNIEWAĆ SIĘ.

MM