Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [ODGRANICZAĆ SIĘ]

Następne hasło: ODGRANICZYĆ »

ODGRANICZONY (4) part praet pass pf

Oba o oraz a jasne.

Fleksja

sg
f	N	odgraniczon(a)

pl
N	m pers	odgranicz(e)ni
G		odgraniczonych
A	subst	odgraniczon(e)

sg f N odgraniczon(a) (1). ◊ pl N m pers odgranicz(e)ni (1). ◊ G odgraniczonych (1). ◊ A subst odgraniczon(e) (1).

Sł stp: otgrańczony s.v. odgraniczyć, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Oddzielony wytyczoną granicą (1)
2. Wyjęty z dotychczasowych granic, odebrany przez inne wytyczenie granic, zagrabiony (3)
- a. O ludziach wcielonych przemocą wraz z ziemią do innego państwa (1)

1. Oddzielony wytyczoną granicą (1): Vſtáwiamy/ áby po rozgrániczeniu imión náſzych Królewſkich á źiemiáńſkich/ [...] poddáni náſzy tákowych gruntów odgrániczonych [in fundis dislimitatis JanStat 410]/ áni bárćiámi/ áni żadnym ſpoſobem vżywáć máią. SarnStat 844.

2. Wyjęty z dotychczasowych granic, odebrany przez inne wytyczenie granic, zagrabiony (3) :

odgraniczony od czego (2): yſz by mv [cesarz turecki] polya odgranyczone od Valaſkyey zyemye wroczil, yeſly darem nyemoſze bycz thedy za pyenyandze LibLeg 7/37, 7/35v.

a. O ludziach wcielonych przemocą wraz z ziemią do innego państwa [ku czemu] (1) : slawe pusczayą yzeby tho czy lyudzie wczynyely Czo ſſv odgranyczeny ku Byalogrodv LibLeg 9/53.

Cf ODGRANICZYĆ