[zaloguj się]
[pdf]

ODGRYŹĆ SIĘ (2) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w od-).

Fleksja
inf odgryźć się
conditionalis
sg
3 m by się odgryzł
f by się odgryzła

inf odgryźć się (1). ◊ con 3 sg [m by się odgryzł.] f by się odgryzła (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w. s.v. odgryźć.

1. Pogryźć w odwecie za pogryzienie [czemu] (1): Obeſláli ſię wſzyſcy [wilcy] mieyſce ſobie dáiąc/ Iákoby ſię pſom odgryść o tym przemyſláiąc. CzahTr D4v.
[Przen: Nie widziałem Polaka, by się odgryzł nędzy, który stamtąd [ze Szwecji] przyjedzie PismaPolit 56.]
2. Obronić się słownie, odpowiedzieć złośliwością na złośliwość (1): Abowiem białeygłowy nie ieſt s tho/ ták iáko męſzcżyzny/ áby ſie odgryzłá GórnDworz V8.

Formacje współrdzenne cf GRYŹĆ SIĘ.

MM