[zaloguj się]
[pdf]

ROZJAŚNIĆ (4) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); a jasne.

Fleksja
inf rozjaśnić
praet
sg
3 m rozjaśnił
imperativus
sg
2 rozjaśni
3 niechåj rozjaśni

inf rozjaśnić (1). ◊ praet 3 sg m rozjaśnił (1). ◊ imp 2 sg rozjaśni (1). ◊ 3 sg niechåj rozjaśni (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

1. Uczynić radosnym, rozpromienić [co](2):

rozjaśnić na kogo (1): Oblicże twoie roziáśni [fac lucere] [Panie] ná sługę twego/ á náucżay mię vſtaw twoich. BudBib Ps 118/135.

rozjaśnić nad kim (1): á niechay [Bóg] twarz ſwoię roziáſni [illuminet vultum suum Vulg Ps 66/1] nád námi CzechRozm 200.

2. Uczynić zrozumiałym, wyjaśnić [co komu](1): I ktores mogł wieczſſe a pozyteċnieyſſe dobrodzieyſtwa Ociecz nas̈ Niebieſkj okazaċ nam dziecżam ſwoiem yako to że nam oſnaimił wołą ſwoyę/ a roſiaſnił ſłowo ſwoye RejKupSekl a5.
3. Uczynić pojętnym; w przen [co] (1):
Szereg: »oświecić a rozjaśnić« (1): Rácżże tedy náſz wſzechmocny Pánie ſercá wiernych twoich oświećić á rozyáśnić RejPosWiecz2 90.

Formacje współrdzenne cf JAŚNIEĆ.

Cf ROZJAŚNIENIE, [ROZJAŚNIONY]

MN