« Poprzednie hasło: ROZJAŚNIAJĄCY SIĘ | Następne hasło: ROZJAŚNIĆ SIĘ » |
ROZJAŚNIĆ (4) vb pf
o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); a jasne.
Fleksja
inf | rozjaśnić |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | rozjaśnił |
imperativus | ||
---|---|---|
sg | ||
2 | rozjaśni | |
3 | niechåj rozjaśni |
inf rozjaśnić (1). ◊ praet 3 sg m rozjaśnił (1). ◊ imp 2 sg rozjaśni (1). ◊ 3 sg niechåj rozjaśni (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.
Znaczenia
- 1. Uczynić radosnym, rozpromienić (2)
- 2. Uczynić zrozumiałym, wyjaśnić (1)
- 3. Uczynić pojętnym; w przen (1)
1. Uczynić radosnym, rozpromienić [co](2):
rozjaśnić na kogo (1): Oblicże twoie roziáśni [fac lucere] [Panie] ná sługę twego/ á náucżay mię vſtaw twoich. BudBib Ps 118/135.
rozjaśnić nad kim (1): á niechay [Bóg] twarz ſwoię roziáſni [illuminet vultum suum Vulg Ps 66/1] nád námi CzechRozm 200.
2. Uczynić zrozumiałym, wyjaśnić [co komu](1): I ktores mogł wieczſſe a pozyteċnieyſſe dobrodzieyſtwa Ociecz nas̈ Niebieſkj okazaċ nam dziecżam ſwoiem yako to że nam oſnaimił wołą ſwoyę/ a roſiaſnił ſłowo ſwoye RejKupSekl a5.
3. Uczynić pojętnym; w przen [co] (1):
Szereg: »oświecić a rozjaśnić« (1): Rácżże tedy náſz wſzechmocny Pánie ſercá wiernych twoich oświećić á rozyáśnić RejPosWiecz2 90.
Formacje współrdzenne cf JAŚNIEĆ.
Cf ROZJAŚNIENIE, [ROZJAŚNIONY]
MN