[zaloguj się]
[pdf]

ODKROCZYĆ SIĘ (2) vb pf

Zawsze sie.

Pierwsze o jasne; -kró- (1), -kro- (1) BiałKat (1:1).

Fleksja
praet
sg pl
3 m odkroczył sie m pers odkróczyli się

praet 3 sg m odkroczył sie (1). ◊ 3 pl m pers odkróczyli się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Odejść, odstąpić; przen: przeinaczyć czyjeś słowa [od kogo = od czyjej nauki, od czego] (2): od których Doktorów náuki y wyznánia żaden z Chrześćiáńſkich ludźi nigdy ſye namniéy nie odkroczył. BiałKat c, 273v; [BiałPos 55 (Linde)].

Formacje współrdzenne cf KROCZYĆ.

LWil