KROCZYĆ (56) vb impf
o jasne.
Fleksja
inf |
kroczyć |
indicativus |
praes
|
|
sg |
1 |
kroczę |
2 |
kroczysz |
3 |
kroczy |
praet |
|
sg |
pl |
3 |
m |
kroczył |
m pers |
|
f |
kroczyła |
m an |
|
n |
|
subst |
kroczyły |
imperativus |
|
sg |
2 |
krocz |
3 |
niech kroczy |
conditionalis |
|
sg |
3 |
m |
-by kroczył |
inf kroczyć (5). ◊ praes 1 sg kroczę (1). ◊ 2 sg kroczysz (2). ◊ 3 sg kroczy (39). ◊ praet 3 sg m kroczył (2). f kroczyła (1). ◊ 3 pl subst kroczyły (1). ◊ imp 2 sg krocz (1). ◊ 3 sg niech kroczy (1). ◊ con 3 sg m -by kroczył (1). ◊ part praes act krocząc (2).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI ‒ XVII(XVIII) – XVIII w.
1.
Stąpać, iść powoli, uroczyście, nadchodzić, zbliżać się; iść w ogóle;
tollere gradum Mącz; incedere magnifice Calag; grandire gradus Calep; grallatorio a. grandi a. militari a. vegrandi gradu ire a. metari a. properare, grandiorem gradum facere, proceros passus proferre, ingenti passu venire Cn [w rymach] (50):
RejRozpr Iv;
Támże gdzye ocży nioſły proſto ſobie krocżył. RejWiz 46;
[pyszny] krocży s poſtáwą/ vſzy wznioſł by Záiąc. RejWiz 188v,
8,
26,
39,
118,
140 (
8);
[ksiądz] krocży Potym zá ſtoł RejFig Aav,
Aa6v,
Bbv [2 r];
[szalony] kryie pśiną ocży/ Ze wſtydem od pocżćiwych/ ná zad ſtroną krocży. RejZwierz 133,
31v,
106v,
116;
Mącz 457c;
RejZwierc 211v,
237;
Calag 273a;
Rádzę ráczéy pilnuyćie/ kiedy owo w nocy Zoná wſtawſzy od ćiebie/ do inſzégo kroczy. PudłFr 37;
Calep 462b;
GórnTroas 15;
Ale ktoſz ono w ſtroiu iákoby Fráncuſkim, Doſyć poważnie kroczy? CiekPotr 64;
GosłCast 16,
21;
Iednák zow Xiędzem Woyćiechem boćianá/ Gdy owo ſobie krocży nád żabińcem/ Iák nád źwierzyńcem. KlonFlis F3v;
Radby iáko on Ianus miał y w tyle ocży/ Kiedy ná znacżną korzyść ćichucżeńko krocży KlonWor 2.
W porównaniach (4): RejZwierz 126; Pátrz gdy fortunny iáko pawik krocży RejZwierc 224, 116, 239.
W charakterystycznych połączeniach: kroczyć bujno (3), bystro, cicho, cichuczeńko, na zad (2), poważnie, prosto, szeroko (2), z postawą.
Zwroty: »kroczyć z miary« =
zbaczać (
1):
Mym tropem śiecż powietrze nie krocżąc nic zmiáry Ieśli ſię k Słońcu przymknieſz złocżyſtemu w zgorę/ Woſk v ſkrzydeł roſtopi/ y opalić ſkorę. Ná doł ſię też nieſpuſzcżay głębia pod nogámi/ Tuż zá mną leć/ á w miárę/ będźie dobrze známi. RybGęśli C.
»w tańcu kroczyć« (2): Miley pátrzyć záprawdę gdy [dziewczyna] ná koniu tocży/ Niżli kiedy po Włoſku w tańcu z chłopem krocży BielSjem 21.
Szereg: »kroczyć a rozlicznie stawiać nogi« (1): á ony chodzą z wyciągnionemi ſzyiámi á s podnioſłemi głowámi/ krocżąc á rozlicżnie ſtáwiáiąc nogi ſwoie RejPos 306.
W przen (14):
RejWiz 54v;
ROgizius ten Hiſzpan/ choć ma krzywe ocży/ Ale rozum ten wierz mi/ iż mu proſto krocży. RejZwierz 76;
Iuż przeminęły z tobą Orpheu one czáſy/ Gdy zá tobą krocżyły w taniec plęśne láſy. KlonŻal A4;
KochMRot Cv;
PudłFr 15;
SIny mroz ku nam krocży RybGęśli B4;
nabożeńſtwu ocży Lupią: Słowna też wiárá w zdártey kiecce krocży RybGęśli C3;
zá Zimą Láto/ Zárłáwą chleborodne ná przemiány krocży RybGęśli C4;
O płáwiácżko Sármácka/ Polſkich rzek głowo/ [...] Ty żytá roznoźiárne w morſki brzeg tocżyſz/ A z wſzyſtkokupnym kruſzcem ná zad k ſwym krocżyſz RybGęśli D2v;
Zá czym boiaźń ze ſtráchem vſtáwicznie kroczy/ Mocno gryźie ſumnienié/ á wſtyd kole w oczy. GosłCast 59;
Zátym Gąbinek z oſtrowem ſwym krocży/ Támżeć ſzpiklerze Brzeſtkie zaydą w ocży. KlonFlis Gv,
G2.
Zwroty: »ciszej kroczyć« =
zachowywać się spokojniej (
1):
Lecż gdy iuż k látom przydzie á iż ſie obacży/ To iuż też iego miłość ćiſzey krocżyć racży. RejZwierc 29v.
»ochotniej kroczyć« = nabrać pewnośći siebie, otuchy (1): Co też widząc on ſtárzec że nam wſzytko k myſli/ Ochotniey krocży gdychmy iuż ná ſuſzą wyſzli. Pirwey ſie ſtępią ſzłápał á dziś inochodą HistLan D4.
2.
Postępować, zachowywać się (5):
kroczyć przeciw komu, czemu (3): RejJóz E7v; Nie płocho/ áni z gniewem/ przećiw mężom krocżyć BielSjem 9; GosłCast 67.
kroczyć w czym (2): RejJóz K8; Widziſz iż káżdá ſpráwá ku końcu ſie tocży/ A niech káżdy iáko chce tu w ſwych ſpráwach krocży/ Wſzytko ſie ktemu ciągnie by tego [rozkoszy] vżywał RejWiz 20v.
3.
Iść za kim, gonić, ścigać, tropić [kogo, co] (1):
[W porównaniu: Cżarći krocżą myſzliwce/ iáko myſzliwcy kuropátwy PostępekPrCzart 70.]
W przen (1): iuż ſie Fraucymer tocży/ Ktory w káżdą godźinę/ coś dziwnego krocży. PaxLiz D2.
Synonim: stąpać.
Formacje współrdzenne: odkroczyć, odkroczyć się, okroczyć, pokroczyć, przykroczyć, skroczyć, wkroczyć, wykroczyć, wykroczyć się, wzkroczyć, zakroczyć; kraczać się, pokraczać, rozkraczać, rozkraczać się, wkraczać, wykraczać, wykraczać się, zakraczać; okraczyć, rozkraczyć, rozkraczyć się.
JB