[zaloguj się]
[pdf]

OKROCZYĆ (4) vb pf

Oba o jasne.

Fleksja
praet
sg pl
2 m okroczyłeś m pers
3 m okroczył m pers okroczyli
n subst okroczyły

fut 3 sg okroczy (1). ◊ praet 2 sg m okroczyłeś (1). ◊ [3 sg m okroczył.] ◊ pl 3 m pers okroczyli (1). subst okroczyły (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVIIw.

1. Otoczyć [kogo, co] (4): Ze wſząd mię okrocżyli y nieprzyiaciele/ Ze áni ieść áni ſpáć nigdy nie śmiem śmiele. RejWiz 71; KochPs 98; [Támże ogień z niebá ſkoczył Onych pięćdźieſiąt okroczył MrowStadło Dv].
[Przen: Wejść między coś otaczającego:
Szereg: »otoczyć, okroczyć«: Przyſzedł z nimi do Chełmu/ zamku Krolewſkiego [...]. Tám Pan Hetman woyſko ſwe/ rzekámi otocżył/ Lowodzią i Kunieią/ nadobnie okrocżył. RymszaDeket 60.]
a. Znajdować się dookoła, opasać (2): gdy iuż to niebo ſwym ſie kołem tocży/ A tę zyemię málucżką/ zewſzech ſtron okrocży RejWiz 148; ktore [insuły morskie] wody okrocżyły RejAp 65.
2. [Przykryć, objąć sobą jakąś powierzchnię [co]: tedy oná gáłązká [wszczepiona w pniak] tak ma być záklinioná áby [...] przyſtoſowáłá śię ſkorá do ſkory/ niedbáiąc choćia też wſzytkich cżęśći pniaká ſkorá nie okrocży Cresc 1571 126.]

Synonim: otoczyć.

Formacje współrdzenne cf KROCZYĆ.

Cf [OKROCZON]

JDok