[zaloguj się]
[pdf]

OKRACZYĆ (1) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w o-); a jasne.

Fleksja
inf okraczyć
praet
sg
3 m okraczył

inf okraczyć. ◊ [fut 3 sg okraczy. ◊ praet 3 sg m okraczył.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Siąść okrakiem obejmując coś rozstawionymi nogami:

[okraczyć co: gdy wyſzey [wspinać się na drzewo] niemogł/ [...] okrácżył gáłąź/ á ręką drugą gáłąź ocżapiwſzy/ dobył ſzpady HistFort D2.]

Przen: Objąć coś swoimi krawędziami: około rány pośiekáć coby báńká okráczyć mogła/ á thym więcéy iádu wyćiągnie. SienLek 151.

[okraczyć co: Okrácży nożki [ptaka] drążek rozłupiony/ Ták nárządzony. BielawMyśl F.]

Formacje współrdzenne cf KROCZYĆ.

LWil (i KŁ)