[zaloguj się]
[pdf]

ROZKRACZYĆ (3)vb pf

o oraz a jasne.

Fleksja
inf rozkraczyć
imperativus
sg
2 rozkracz

inf rozkraczyć (1). ◊ imp 2 sg rozkracz (1). ◊ part praet act rozkraczywszy (1).

Sł stp notuje, Cn s.v. roszczepierzam, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

Rozstawić, rozłożyć nogi; dispendere Cn (3): Varico et varicor, roskraczicz BartBydg 238.
Przen: O nóżkach cyrkla [co] (2): Potym weźmi Cérkiel/ rozkráczże ij iáko rozumiéſz/ poſtaẃże kóniec ieden á [...] drugą ſztukę kołá vczyń. GrzepGeom C4v, K3v.

Formacje współrdzenne cf KROCZYĆ.

Cf ROZKRACZENIE, ROZKRACZONY

SBu