[zaloguj się]
[pdf]

ODKROCZYĆ (8) vb pf

Pierwsze o jasne, drugie pochylone (tak w BiałKat; w kroczyć o jasne).

Fleksja
inf odkróczyć
praet
sg
2 m -ś odkróczył
3 m odkróczył
conditionalis
sg
1 m bych odkróczył

inf odkróczyć (2). ◊ fut 2 sg odkróczysz (1). ◊ 3 sg odkróczy (2). ◊ praet 2 sg m -ś odkróczył (1). ◊ 3 sg m odkróczył (1). ◊ con 1 sg m bych odkróczył (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Odejść, oddalić się (8): Bo áż mu pochlebowáć/ muſzą drudzy w ocży/ A potym zá nim pluią/ iedno kęs odkrocży. RejZwierz 102v.
Przen (7):
a) Postąpić niezgodnie z zasadami, nakazami [od czego] (6): A gdżie kto kolwiek na mniey od cznoty odkrocży Tam więcz iuż nic ne maſz wiary RejJóz E5, H7; Lecż ty mnye odkrocżyć nye day od zakonu ſwego. LubPs bb2v, E2v; BiałKat 386.
Szereg: »wystąpić a odkroczyć« (1): Rozmyſlże ſie nędzny cżłowiecże [...]/ iż ieſli namniey wyſtąpiſz á odkrocżyſz od woley á od roſkazánia Páná tego/ że pewnie ieſzcże y thu zá żywotá ſwoiego iáko drzewo Cedrowe márnie wywrocon będzyeſz RejPos 314v.
b) Przeinaczyć czyjeś słowa [od kogo = od czyjej nauki] (1): Obáczyć thu káżdy wierny może/ z Páwłá s. ſłów: że nic nie odkróczył od Ewányeliſtóẃ BiałKat 271.

Synonimy: oddalić się, odejć.

Formacje współrdzenne cf KROCZYĆ.

LWil