[zaloguj się]
[pdf]

ROZJĘCIE (4) sb n

o jasne, e pochylone.

Fleksja
sg
N rozjęcié
G rozjęciå
D rozjęciu

sg N rozjęcié (2); -é (1), -(e) (1). ◊ G rozjęciå (1). ◊ D rozjęciu (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Przerwanie, zakończenie; diremptus Mącz, Calep; diremptio Mącz (4): Diremptio, Rozyęcie/ Rozdzielenie. Diremptus idem. Mącz 103b; Diremptus – Rozłaczenię, rozięcię. Calep 328a.
a. Rozstrzygnięcie [czego] (2): Ale ia teraz mowię o tych/ ktorzi wzgárdźiwſzy práwem/ álbo dla sławy tylko/ álbo dla rozięćia ſporu [vel dirimendae controversiae]/ vćiekáią ſię do oręża/ á powabiáią drugie ná rękę. ModrzBaz 63; [...] chcąc náwáłnośći woienné do tego czáſu między námi będącé vſpokoić/ [...] przez pośrzodek [...] Páná Rudolfá [...] Stolice Apoſtolſkiéy Legatá od naywiętſzégo Páná náſzégo Páwłá Papieżá Wtórégo ku rozięćiu téy woyny oſobliwie zeſłánégo z tymże Káźimiérzem Pánem Królem SarnStat 1086 [idem] [HerburtStat 718 (Linde)].

Cf ROZJĄĆ

MN