[zaloguj się]
[pdf]

ODNOSZENIE (8) sb n

Oba o oraz pierwsze e jasne, końcowe e pochylone.

Fleksja
sg
N odnoszenié
G odnoszeniå
A odnoszenié
I odnoszeni(e)m
L odnoszeniu

sg N odnoszenié (2); -é (1), -(e) (1). ◊ G odnoszeniå (2). ◊ A odnoszenié (1). ◊ I odnoszeni(e)m (1). ◊ L odnoszeniu (2).

Sł stp brak, Cn s.v. odniesienie, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. odnieść.

1. Zmienianie miejsca czegoś przez niesienie; reportatio Cn (1): Deportatio, Zánoſzenie/ odnoſzenie. Mącz 313d.
2. Doręczanie, dostarczanie komuś jakiejś rzeczy [w tym: czego (2)] (3): DEputat w odnoſzeniu tych pieniędzy ma nakłádu wielkiégo nie czynić SarnStat 363, 363.
Szereg: »zwożenie albo odnoszenie« (1): Zwożenié álbo odnoſzenié tych pieniędzy [...] ma bydź [...] do rąk pánów Podſkárbiów SarnStat 442.
3. Przekazywanie czyichś słów; relatio Cn (3):
Wyrażenie: »odnoszenie odpowiedzi [do kogo]« (1): gdyż im to nie przystoi, aby IchM tak zacnych senatorow w odnoszeniu odpowiedzi swej do inych panow używać mieli. Diar 39.
a. Oskarżanie kogoś (2):

W połączeniach szeregowych (2): SkarŻyw 206; Strzeże ſię obmow/ zazdrośći y odnoſzenia/ ktoremi ſię bráterſtwo rozrywa. SkarKaz 638b.

4. Doznawanie, doświadczanie [czego] (1): Ale ty niemożeſz inácżey okázáć śię być miłownikiem prawdźiwey cnoty/ iedno odnoſzeniem dla niey waśni y trudnośći iákieykolwiek [quam odio pro illa et acerbitate perferenda]. ModrzBaz 29.

Cf ODNOSIĆ

LWil