[zaloguj się]
[pdf]

ODPASAĆ (5) vb pf

o jasne; -pås- (3) RejFig, StryjWjaz, OrzJan, -pas- (2) BielKron, SkarJedn.

Fleksja
praet
sg pl
3 m odpåsåł m pers odpåsali

fut 3 sg odpåsze (1). ◊ praet 3 sg m odpåsåł (1). ◊ 3 pl m pers odpåsali (1). ◊ part praet act odpåsåwszy (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w.

Zdjąć, odpiąć pas (często wraz z tym, co do pasa jest przytwierdzone) (5):

odpasać kogo (1): Mnich co miał Mſzą [...] dał wiedzenie drugim mnichom/ ktorzy gdy przyſzli odpáſáli go [oszusta udającego człowieka szalonego]/ máiąc zá to áby w zánádrá kładł pieniądze BielKron 420.

odpasać co (3): Kſiądz wácek odpaſawſzy/ y dzierżeć mu gi dał RejFig Cc8v. Cf Zwroty.

Zwroty: [»broń odpasać«: ten zchowawſzy bróń do poſzéw prędko/ przećię iéy nigdy nie odpáſał. SenekaGórn 251 (Linde).]

peryfr. »odpasać broń« = przestać walczyć (1): żaden mu [Turkowi] ſie w ręce niedoſtał/ ieno ten który odpaſawſzy bróń ſwoię/ powierzył ſam śiebie przymiérzu iego. OrzJan 123.

»miecz [komu] odpasać« (1): A gdy ſie Mſza ſkońcżyłá/ Biſkup Miecż Krolowi/ Odpaſał StryjWjaz C3.

Przen (1):
Zwrot: »miecz od boku odpasać« = przestać występować przeciw czemuś (1): Przetoſz [Kościół] nigdy tego miecżá/ kthorym Heretyki y złe pogorſzenia vmarza y zábija/ od boku nie odpáſze. SkarJedn 299.

Formacje współrdzenne cf 2.PASAĆ.

Cf [ODPASANY]

MM