Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [ROZJUSZYĆ SIĘ]

Następne hasło: ROZKAJANY »

ROZKAJAĆ SIĘ (3) vb pf

roz- (2), roſ- (1).

Zawsze się.

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); pierwsze a jasne.

Fleksja

praet
	sg
3	m	rozkajåł się

conditionalis
	sg
3	m	by się rozkajåł
3	f	by się rozkajała

fut 3 sg rozkaje się (2). ◊ praet 3 sg m rozkajåł się (1). ◊ [con 3 sg m by się rozkajåł. f by się rozkajała.]

Sł stp w innym znaczeniu, Cn brak, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVII(XVIII) w. s.v. rozkaić się.

Znaczenia

1. Pożałowawszy czegoś, cofnąć wcześniejsze postanowienie, rozmyślić się (2)
2. Pożałować kogoś, zlitować się, zmiłować się (1)

1. Pożałowawszy czegoś, cofnąć wcześniejsze postanowienie, rozmyślić się; poenitere PolAnt (2): Booni [!] krom przyśięgi ſą offiárniki pocżynieni: lecż ten za przyśięgą przez mowiącego kniemu: Przyśiągł pan á nie rozkáie ſię [non poenitentia ducetur]. Ty offiárnik ná wieki/ wedle porządku Melchiſedeká. BudNT Hebr 7/10[21]; [mátká ácż iey nie przećiwno było w tákowe ſtadło dźiewkę dáć/ wſzákże iey dálekośćią ięłá groźić/ ázaby ſię rozkáiáłá. HistFort O3; BudBib Ex 13/17 (Linde), Ps 109/4 (Linde)].

Szereg:»nie omylić się ani się rozkajać« (1): oderwał Iehowá kroleſtwo Izráelſkie od ćiebie dziſia/ á dał ie blizniemu twemu lepſzemu nád ćię. A też zwyćiężcá Izráelſki nie omyli áni ſię roſkáie [non mentietur, et non poenitebit]/ Bo on nie cżłowiek żeby ſię káiał. BudBib 1.Reg 15/29.

2. Pożałować kogoś, zlitować się, zmiłować się(1): A (ták) vkazał mi Adonái Iehowá/ á oto wołał (ániołá) żeby ſądził ogniem Adonai Iehowá [...]. Y rzekłem. Adonái Iehowo/ z folguy proſzę (ćię)/ kto wzwiedzie Iáhákowá/ bo ieſt máły? (Y) rozkáiał ſię [Poenituit] Iehowá dla tego/ y rzekł Adonái Iehowá/ y to nie będzie. BudBib Am 7/6.

Formacje współrdzenne cf KAJAĆ SIĘ.

Cf ROZKAJANY