[zaloguj się]
[pdf]

ODPŁAJCA (3) sb m

odpłajca (3), [odpłaćca, odpłacca a. odpłaćca].

o oraz końcowe a jasnej -å-, [-a-].

Fleksja
sg
N odpłåjca
I odpłåjcą

sg N odpłåjca (1). ◊ I odpłåjcą (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

Ten, kto za coś odpłaca, odwzajemnia się, nagradza; remunerator Vulg, PolAnt [w tym: komu (2)] (3): [Salomon interpretatur retributor {(otplaczą)} Glosy II 37/1.]
a. O Bogu (3): Abowiem temv ktory przyſtępuie do Bogá/ potrżebá wierzyć iż Bog ieſt/ á on tym ktorzy go ſſukáią/ odpłaycá ieſt. Leop Hebr 11/6 [przekład tego samego tekstu (2)] KuczbKat 195; BudNT Hebr 11/11[6].

[odpłaćca czyj: iż ten pokorny [Chrystus na sądzie ostatecznym]/ w Máyeſtaćie ſwym/ będźie wielkim ſędźią/ y powſzechnym odpłáćcą złych y dobrych. BiałPos 7 (Linde).]

Synonim: oddawca.

Cf ODPŁAClCIEL

AL