[zaloguj się]
[pdf]

ODPOIĆ (2) vb pf

Fleksja

3 sg m praet odpoił (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Pojąc pozbawić czegoś [kogo] (2):
Zwrot: »od rozumu odpoić« = spić do nieprzytomności (2): Pukárzewſki prośił ná wiecżerzą Skotniczkiego/ y był mu ták rad/ że go y od rozumu odpoił GórnDworz S6v [idem] WerGośc 247.

Formacje współrdzenne cf POIĆ.

MM