Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ROZKAZATEL

Następne hasło: [ROZKAZICIEL] »

[ROZKAZCA sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); pierwsze a pochylone.

Fleksja

	sg
G	rozkåźcy
I	rozkåzcą

sg G rozkåźcy. ◊ I rozkåzcą.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

Znaczenia

1. [Władca, panujący]
2. [Przywódca duchowy]

1. Władca, panujący [w formule tytularnej; czego]:

Szereg: »rozkaźca i hospodar«: Z łáſki Bożey od wielkiego Hoſpodárá Cárá [...] y Siebierney ſtrony roſkaźcy y Hoſpodárá Herſkiey źiemie WerVotum D3v.

2. Przywódca duchowy [komu]:

Szereg: »sprawca i rozkazca«: Oto świádkiem narodom dałem go [naród izraelski]/ ſprawcą y rozkazcą [ducem et praecipientem] ludziom. Oto narod nie znáiomy powołaſz/ narod też nieznáiomy tobie ku tobie pobieży/ dla Iehowy Bogá twego/ y dla Świętego Izráelowego/ bo vpiękrzył ćię. BudBib Is 55/4 (Linde).]