[zaloguj się]
[pdf]

ODPRAWIAĆ SIĘ (5) vb impf

sie (4), się (1).

o oraz oba a jasne.

Fleksja
inf odprawiać się
indicativus
praes
sg
3 odprawiå się
praet
pl
3 subst odprawiały się
conditionalis
pl
3 m pers by się odprawiali

inf odprawiać się (2). ◊ praes 3 sg odprawiå się (1). ◊ praet 3 pl subst odprawiały się (1). ◊ con 3 pl m pers by się odprawiali (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. odprawić.

1. Załatwiać swoją sprawę, kończyć to, co się robi [z czym] (1): Aby ſie ze krztem prętko odpráwiáli/ wſzythki rázem wodą krzcżono kropiąc BielKron 381v.
2. W funkcji strony biernej: Być załatwianym, realizowanym; odbywać się (4):
a. O czynnościach o charakterze publicznym (2):

odprawiać się jak (1): ſcrutinium reſpectu temporis z pilnośćią odpráwiáć ſie ma. SarnStat 625.

α. Być rozpatrywanym, rozstrzyganym (1):
Fraza: »akcyje się odprawiały« (1): ze actye zaniego zaczęte az się na onych sądziech Vltimé Instantie odprawiały. ActReg 22.
b. O czynnościach kultowych (2): gdyż tedy ma być cżás nieiáki/ ktoregoby śie rzecży Boſkie odpráwiáć miáły KuczbKat 295.

odprawiać się jak (1): Száfunek też Páńſkich Swiątoſći/ ták ſie odpráwia niedbále KarnNap A2v.

Formacje współrdzenne cf PRAWIĆ.

AL