[zaloguj się]
[pdf]

ODPROSIĆ (5) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w od- oraz prosić).

Fleksja
inf odprosić
praet
sg
3 m jest odprosił
conditionalis
sg pl
3 m by odprosił m pers by odprosili
impersonalis
praet odprosz(o)no

inf odprosić (1). ◊ praet 3 sg m jest odprosił (1). ◊ con 3 sg m by odprosił (1). ◊ 3 pl m pers by odprosili (1). ◊ impers praet odprosz(o)no (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII(XVIII) – XVIII w.

1. Przeprosić (3): ieſliby then czeladnik [...] spanem swym śie syednał, a ſſkodę ieſliby iaka bela iemu nagrodził, y pothem odprośił ListRzeź w. 36.

odprosić kogo (2): tediſmy powynny złoſc ſwoię przednym wyznawać [...]/ powynniſmy go od proſſić/ ziednać ſię/ y doſſić vczinić SeklKat V4v; thenze Michal knyemv prziſchedſchi yeſthgo odproſſil y wprzednyeyſcha przyazn ſnym zaſzyą prziſchedl LibMal 1554/188.

2. Wybłagać dla kogoś darowanie winy [kogo] (1):

odprosić u kogo (1): wſzákże niektore [więźnie] v Ceſárzá odproſzono BielKron 237.

[Ze zdaniem dopełnieniowym: Thamze yakub yako mlodſzy vkorzywſzyſzie ma Balczera odproſſzycz. zeby yemu tho wſzyſtko odpuſczyl. ZapWpol 1547 1/77.]

3. Odwdzięczyć się, odwzajemnić zaproszeniem za zaproszenie [kogo do kogo] (1): Kiedy ſpráwuieſz obiad/ álbo wiecżerzą/ nie wzyway przyiacioł thwoich/ [...] áni ſąſiádow bogátych/ by ćie też záś y oni nie odproſili do ſiebie [ne forte te et ipsi reinvitent] Leop Luc 14/12.

Formacje współrdzenne cf PROSIĆ.

Cf ODPROSZENIE

AL