[zaloguj się]
[pdf]

ODPUSZCZAJĄCY (3) part praes act

odpuszczający (2), odpuszczając (1).

o prawdopodobnie jasne (tak w od-); a jasne.

Fleksja
sg
mNodpuszczający
pl
I m odpuszczając(e)mi, odpuszczając

sg m N odpuszczający (1). ◊ pl I m odpuszczając(e)mi (1) RejPosRozpr, odpuszczając (1) RejPosWstaw.

Sł stp s.v. odpuszczać, Cn, Linde brak.

Który przebacza, darowuje komuś przewinienie lub krzywdę, nie chowa urazy (2):
Wyrażenia: »odpuszczając bliźnim« (1): Odnowienie żywotá tę nam rádę dáie/ ábyſmy byli ćichemi/ długo ocżekawáiącemi/ odpuſzcżáiąc wyſthępki bliźnim/ á żebyſmy ie miłowáli. RejPosWstaw [1103]v.

»odpuszczając występki« (1): RejPosWstaw [1103]v cf »odpuszczając bliźnim«.

a. O Bogu lub w Jego imieniu o kapłanach: który przebacza grzechy, rozgrzesza (2): doſtąpiłem miłośierdzia/ w wielkich grzechách moich/ áby ná mnie Chryſtus pokazał/ iáko ieſt [...] łácno odpuſzcżáiący SkarŻyw 82.
Wyrażenie: »grzechy odpuszczający« (1): ćiſz [słudzy Kościoła] też wybáwicielmi/ y grzechy odpuſzcżáiącemi zwáni bywáią. RejPosRozpr b4v.

Cf ODPUSZCZAĆ

ZCh