[zaloguj się]
[pdf]

ODROŚCIĆ (1) vb pf

Fleksja

inf odrościć.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład); poza tym XVII w. s.v. odrosnąć.

Sprawić, aby wyrosły nowe gałązki; przen [co]:
Szereg: »odrościć ani odżywić«: á oto nieſláchetni robacy/ grzech á cżárt vſtáwicżnie gryzą latoroſli twoie/ thák iż ich odrośćić áni odżywić nie możeſz z máćice oney ſwoiey grzechem pirworodnym z dawná záráżoney RejPos 204v.

Formacje współrdzenne cf ROŚĆ.

Cf [ODROSZCZENIE]

MP, RS