« Poprzednie hasło: ODRZEĆ | Następne hasło: ODRZEKAĆ » |
ODRZEĆ SIĘ (13) vb pf
sie (8), się (5).
o oraz e jasne.
inf | odrzeć się |
---|
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
1 | m | m pers | -chmy się odarli | |
2 | m | -ś się odarł | m pers | |
3 | m | odarł się | m pers | odarli się |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | n | by się odarło |
inf odrzeć się (2). ◊ fut 3 sg odrze się (6). ◊ praet 2 sg m -ś się odarł (1). ◊ 3 sg m odarł się (1). ◊ 1 pl m pers -chmy się odarli (1). ◊ 3 pl m pers odarli się (1). ◊ con 3 sg n by się odarło (1).
Sł stp brak, Cn s.v. bez karania co czynić, Linde XVI – XVII w. s.v. odrzeć.
- 1. Oderwać się (o wierzchniej warstwie)
(8)
- a. O korze (7)
- b. O poszyciu dachowym (1)
- 2. Zniszczyć przez używanie całą swoją odzież
(2)
- Przen (1)
- 3. Pozbyć się, stracić (3)
odrzeć się z czego (1): Odrzeć ſię trzebá ze wſzytkich máiętnośći [cf Kto ſię nie wyrzecze wſzyſtkich máiętnośći ſwoich/ nie może być moim uczniem Luc 14/33]. WujNT Luc 14 arg; [ieſli ſie iedno z łáſki iego [Boga] nie odrzemy WujPosN 1584 II 279 (Linde s.v. odrzec)].
odrzeć się w co (2): Ales ſię tu wrozum o darł RejKup aa6v; Widzą wſzyſcy ze wſzech ſtron/ żywi y vmárli/ Iż ſie moi ſynowie/ w ſpołną rzecż odárli. BielSat G4v.
Formacje współrdzenne cf DRZEĆ.
MP, RS