[zaloguj się]

ROZKLEIĆ (1) vb pf

Fleksja

inf rozkl(e)ić.

stp: rozkliić, Cn brak, Linde XVII w.

Rozdzielić rzeczy sklejone: Deglutinare, Est dissolvere quod glutinatum erat – Rozkleic. Calep 298a.

Formacje współrdzenne cf KLIIĆ.

PP