[zaloguj się]
[pdf]

[ODRZYSKORA sb m

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w o-); a jasne.

Fleksja
sg pl
N odrzyskora
G odrzyskor(o)w
D odrzyskor(o)m

sg N odrzyskora. ◊ pl G odrzyskor(o)w. ◊ D odrzyskor(o)m.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

1. Ten, kto zdejmuje skórę ze zwierzęcia: odrziſkorá/ Excoriator. Volck Ooo3v.
2. Ten, kto wyzyskuje kogoś, bierze nadmierne opłaty; przen: A coż ná to rzecze okrutnik á odrzyſkorá ludzki? WujPosN 1584 2/302 (Linde); A niemiłośiernym záśię y odrzyſkorom/ ták Duch ś. mowi: Biádá tobie ktory inſze łupiſz/ ábowiem też y ſam złupiony będźieſz. GrzegŻarnPos 1597 127 (Linde).

W przeciwstawieniu: »odrzyskora ... jałmużnik«: áby ſie sſtawáli z ſwowolnych á wſzetecżnych niewiaſt/ cnotliwe á pokutuiące: z Celników Ewángeliſtowie/ z prześládowcow Apoſtołowie/ z odrzyſkorow á z iáwnogrzeſznikow wielcy Iáłmużnicy WujPosN 1584 2/87 (Linde).

Synonim: 1. łupiskora.]

FP