[zaloguj się]
[pdf]

ODSĄDZENIE (13) sb n

o oraz pierwsze e jasne, końcowe e pochylone.

Fleksja
sg
N odsądzeni(e)
G odsądzeniå
A odsądzenié
L odsądzeniu

sg N odsądzeni(e) (3). ◊ G odsądzeniå (1). ◊ A odsądzenié (4); -é (3), -(e) (1). ◊ L odsądzeniu (5).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu s.v. odsądzić.

1. Pozbawienie czegoś wyrokiem sądu (8): Abiudicatio. Abteylung. Odſądzenie. Mymer1 11v.
Zestawienie: praw. »czci odsądzenie« = kara polegająca na pozbawieniu praw obywatelskich, z czym często wiązało się wygnanie z kraju i pozbawienie nietykalności osobistej; honoris privatio JanStat; bannitio criminalis, infamia publica, proscriptio de capite civis Cn [szyk 4:3] (7): ábowiem świádkowie ktorzy powiedáią y ſwiadtzą/ tzego niewidzieli/ y nieſlyſzeli/ ſą fałſzywi świádkowie/ godni ćći odſądzenia KrowObr 45; StryjKron 587; GórnRozm Cv, C2 marg, I marg; Abowiém przez tákowé pánny [...] wyznánié pozwány ten/ który vłápił/ będźie ſie rozumiał przekonánym ná odſądzenié czći. SarnStat 642, 643.
2. Sądowe rozpatrzenie, zakończenie osądzania sprawy lub wszystkich wyznaczonych spraw [w tym: czego (4)] (5): tákowy Dekret Sędźiégo ma bydź mian zá ſkończoné odſądzenié onéy rzeczy [in rem iudicatam JanStat 562]. SarnStat 594; Przeto ludźie extráktów y controwerſiy do Trybunału miéć nie mogą/ áż po odſądzeniu Trybunału. SarnStat 862; gdźieby kto [...] w trzech niedźielách przed záczęćiém ſądu/ álbo téż w trzech niedźielách po odſądzeniu iáką oſobę ſzláchecką ránił SarnStat 871, 725.
Wyrażenie: »odsądzenie spraw i sądów« (1): Tákowé roki po odſądzeniu tych ſpraw y ſądów głównych we cztéry niedźiele [...] odpráwowáné bydź máią. SarnStat 873.

Cf ODSĄDZIĆ

LWil