[zaloguj się]
[pdf]

ODSĄDZIĆ SIĘ (4) vb pf

się (4), [się].

o jasne.

Fleksja
inf odsądzić się
praet
sg
2 m -eś się odsądził
3 m odsądził się

inf odsądzić się (4). ◊ [praet 2 sg m -eś się odsądził. ◊ 3 sg m odsądził się.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. [Odrzec się, wyrzec się [czego]: iuż ſię iey [sukcesji apostolskiej] ſam Papież odſądźił TurnZwierc B4; iużeś ſie za tą przyczyną odſądźił ſpółku y ſkłádu z Pánem Chriſtuſem. ŁaszczRecepta 28.]
2. Zostać rozpatrzonym przez sąd (4): któré [sprawy o retenta] ſie na przeſzłym y na tym Séymie odſądźić nie mogły SarnStat 6.
Szereg: »odsądzić się i odprawować« (3): A Iżeby ſie criminales actiones ná Séymie záwſze odſądźić y odpráwowáć mogły: tedy od poczęćia Séymu/ który ná náznáczony dźień liſty ſéymowémi Propoſitią zaczynać ſie ma záwżdy. SarnStat 30 [idem (2)] 149, 856.

Synonimy: 1. odrzec się, wyrzec się, zaprzeć się.

Formacje współrdzenne cf SĄDZIĆ.

KW