[zaloguj się]
[pdf]

ODSIECZ (7) sb f

odsiecz (6), odsiec a. odsiecz (1); odsiecz KochPieś, CzahTr, odsiecz : odsiec a. odsiecz StryjKron (4:1).

o jasne; -ecz z tekstu nie oznaczającego é; -ecz-.

Fleksja
sg
G odsieczy
A odsi(e)cz

sg G odsieczy (2). ◊ A odsi(e)cz (5).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII (z Cn) ‒ XVIII w.

Pomoc zbrojna dla odpierających atak wroga, zwłaszcza dla oblężonych; suppetiae Cn (7): Ktorego wielkiego gwałtu Ceſarz Conſtantinopolſki niemogąc wytrzymać/ á pomocy ná odſiec zniſkąd ſie nieſpodziewał [...] StryjKron 120; W zamcéch nádźieię pokłádał/ Ale y tych prętko ſtrádał: Nie przyſzło mu do odśieczy KochPieś 45; CzahTr H2v.
Zwroty: »posłać na odsiecz« (1): Woiewodá Witebſki [...] zebrawſzy ze dwá tyſiącá Ricerſtwá [...]/ poſłał ich ná odſiecz pod Ozieriſcza Zamek StryjKron 772.

»na odsiecz (wy)ciągnąć, wyniść« [w tym: komu (1), przeciw komu (1)] [szyk zmieny] (2:1): [Wojewoda wołoski] trzeciego dniá od oblężenia odſtąpił/ bo ſłyſzał iż Krol Sigmunt przećiw iemu ná odſiecz ciągnął StryjKron 717, 406, 737.

Cf ODSIEK, ODSIEKA

LWil