[zaloguj się]
[pdf]

ODSŁONIĆ (4) vb pf

Oba o jasne.

Fleksja
praet
sg
3 m odsłonił
imperativus
sg
2 odsł(o)ń

fut 1 sg odsłonię (1). ◊ praet 3 sg m odsłonił (1). ◊ imp 2 sg odsł(o)ń (2).

Sł stp notuje, Cn s.v. odcimiam, Linde XVII w.

Odkryć, obnażyć; revelare Vulg [co] (4):
Przen (3):
Zwroty: »odsłonić oczy [czyje]« (2): Iehowo [...] Odkryi/ ábo odſłoń ocży moie/ á vyźrzę dźiwy w zakonie twoim [Ps 118/19]. CzechEp 124 [przeklad tego samego tekstu] SkarKaz 81a.

bibl. »odkryć ucho [czyje]« = wyjawić, oznajmić (1): Rżekl záś Dáwid do Ionáty/ ktoż mi da znáć/ odpowiedziałliby oćiec twoy o mnie co twárdego á przykrego? Rzekł Ionáthás do Dawidá: [...] gdzie by więc złość oycá mego przedſie trwáłá przećiw tobie/ odſlonię vcho twoie [revelabo aurem tuam] (á oznáymięć) Leop 1.Reg 20/13.

Szereg: »odkryć abo odsłonić« (1): CzechEp 124 cf »odsłonić oczy«.
a. Przez podbicie sąsiednich ziem umożliwić bezpośredni najazd na dany kraj [komu] (1): ponieważ ią [cesarz turecki Koronę Polską] ſobie odſłonił/ pobiwſzy [...] Węgry: Tákże Wołochy któreć zdradą wydárł/ tedy ſie iuż chłubi/ odpowiáda/ groźi iáko chce. OrzJan 77.

Synonim: odkryć.

Formacje współrdzenne cf NASŁANIAĆ.

Cf [ODSŁONIENIE], ODSŁONIONY

LWil