[zaloguj się]
[pdf]

ROZKŁAŚĆ (2) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); a jasne.

Fleksja
inf rozkłaść
praet
sg
3 f rozkładła

inf rozkłaść (1). ◊ praet 3 sg f rozkładła (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Umieścić w różnych miejscach [po czym] (1): Medea boiąc ſie pogoniey/ rosſiekáłá ſwego brátá Abſyrtá ná ſztuki/ roſkłádłá po wyſpach/ áby ociec zbieráiąc po ſztuce cżynił pogrzeb á omieſzkał pogoniey BielKron 54v.
2. Podzielić zebrane rzeczy na części [co] (1):
Zwrot: »na gromady rozkłaść« (1): Tákieſz miáſto Bázylea vcżyniło/ iż [...] wyrzućili obrázy zewſzytkich kośćiołow/ dáli vbogim ku paleniu ſobie miáſto drew/ ále iż ſie niemogli zgodzić/ káżdy ſie ſnich ćiſnął do więtſzych/ przeto Senat kazał ie ná gromády roſkłáść á popalić BielKron 205v.

Synonim: rozłożyć.

Formacje współrdzenne cf KŁAŚĆ.

PP