[zaloguj się]
[pdf]

ODSTRZELIĆ (2) vb pf

o oraz e jasne.

Fleksja
inf odstrzelić
plusq
sg
3 m był odstrzelił

inf odstrzelić (2). ◊ [plusq 3 sg m był odstrzelił.]

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Strzelając odpędzić [kogo od czego] (1): Avocare milites a signis, Zołnierze od proporcá odwábić/ odwieść/ odſtrzelić. Mącz 504c.
2. Odskoczyć (1):
Zwrot: »daleko odstrzelić« (1): ſkoro ſuknią ná nim podnoſić pocżął/ on vmárły nogą/ ták bárzo w twarz iego vderzył/ iſz dáleko odſtrzelić/ á záraz ſkonáć muśiał. SkarŻyw 455.
3. [Być niezgodnym z czymś, postąpić niezgodnie z czymś [od czego]: Doſytheus [...] wſſákże pothym był od Zakonu odſtąpił/ y od wſſech poſtánowionych praw Oycow ſwych odſtrzelił [a patris sanctionibus abalienatus] Leop 3.Mach 1/4.]

Synonim: 3. odstąpić.

Formacje współrdzenne cf STRZELIĆ.

Cf ODSTRZELONY

LWil