[zaloguj się]
[pdf]

ODSUROWIEĆ (2) vb pf

odsurowieć (1), odsorowieć (1); odsurowieć BielKron; odsorowieć Oczko.

Pierwsze i ostatnie o jasne, drugie w odsorowieć pochylone.

Fleksja
praet
sg
3 f odsurowiała

fut 3 g odsórowieje (1). ◊ praet 3 sg f odsurowiała (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

1. Zacząć źle trawić (o żołądku) (1): Przeto tákowégo pićia/ vżywáć ſye godźi/ [...] kiedy żołądek odſórowieie Oczko 22v.
2. Rozjątrzyć się; przen (1):
Fraza: »rana odsurowiała« = spór się odnowił (1): Niepomogło to wrocenie Krolowi y dobrodzieyſthwo náſze/ odnowił woynę/ náſze dzierżáwy powiádał należeć ku Polſce/ ácżkolwiek nas pothym dwá Krolowie (Cżeſki y Węgierſki) zgodzili/ wſzákże ráná záſię odſurowiáłá. BielKron 231v.

Formacje współrdzenne cf SUROWIĆ.

LWil