| « Poprzednie hasło: ROZKOCHAWANIE | Następne hasło: ROZKOCIĆ SIĘ » |
ROZKOCHYWAĆ SIĘ (3) vb impf
roſ- (3), [roz-].
Zawsze sie.
Oba o prawdopodobnie jasne (tak w roz- oraz kochać); a jasne.
| inf | rozkochywać sie | |
|---|---|---|
| indicativus | ||
| praes | ||
| sg | ||
| 3 | rozkochywå sie | |
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | rozkochywåł sie |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| pl | ||
| 1 | m pers | bysmy sie rozkochywali |
inf rozkochywać sie (2). ◊ [praes 3 sg rozkochywå sie.] ◊ praet 3 sg m rozkochywåł sie (1). ◊ [con 1 pl m pers bysmy sie rozkochywali.]
Sł stp, Cn, Linde brak.
- 1. Znajdować upodobanie (1)
- 2. Cieszyć się, radować się (2)
rozkochywać się czym przed kim (1): Y dla tego ty ſłowá ſwięte tego to Apoſtołá Páńſkiego ſą nam tu ná pocżątku wſpomienione/ ktoremi ſie on roſkochywał przed iną brácią ſwoią/ y z drugim towárzyſzem ſwoim/ iż ználeźli á poználi Páná ſwego RejPos 273v.
Ze zdaniem dopełnieniowym (2): A ty ſłowá vſtáwicżnie ſobie káżdy wierny miałby rozważáć w ſercu ſwoim/ á nicżym ſie inym nie chłubić/ ni w cżym ſie inym nie roſkochywáć/ iedno w tym iż ználazł Páná/ zbáwicielá/ á dobrodzyeiá ſwoiego RejPos 273v, 273v.
Formacje współrdzenne cf KOCHAĆ.
PP