[zaloguj się]
[pdf]

ROZKORZENIONY (2) part praet pass pf

Fleksja

N sg m rozkorzeniony (2).

Sł stp s.v. rozkorzenić, Cn brak, Linde XVI(XVII) w. (ten sam przykład) s.v. rozkorzenić.

1. Który wypuścił szeroko korzenie (1): Radicatus, Wkorzeniony/ álbo rozkorzeniony. Mącz 345b.
2. Który został wyrwany z korzeniami, wykorzeniony; przen (1): A wy tym cżáſem Zygmuntá [III Wazę] witayćie [...]. Pan to nádźieie wielkiey/ Krol to możny/ [...] Ná Thron dźiádowſki ſzcżeśliwie wſtępuie: A ſpráwom Bożym káżdy ſie dźiwuie. Poległo drzewo [tj. ród Jagiellonów]/ y roſkorzeniony Pień/ z gruntu vſechł: w tym nieprzepłácony Kwiát ſię z gáłąſki obumárłey ziáwił [tj. Zygmunt, syn Katarzyny Jagiellonki] GrochKal 21.

Cf ROZKORZENIĆ, ROZKORZENIĆ SIĘ

PP